بلاکچین نئو معروف به اتریوم چینی!

می‌توان گفت شبکه‌های بلاکچینی، مهم‌ترین دسته در صنعت ارز‌های دیجیتال هستند. این شبکه‌ها زیر ساخت بسیاری از پروژه‌های مطرح مانند صرافی‌های غیرمتمرکز، NFT‌ها، بازی‌ها و موارد دیگر را فراهم می‌کنند. از همین رو از اهمیت بالایی برخوردار هستند. شبکه‌های بلاکچینی به نوعی زیر ساخت کل دنیای رمز‌ارز بوده و این صنعت بدون زیر ساخت بلاکچین دیگر مفهومی نخواهد داشت.

در این مقاله قصد داریم در مورد یکی دیگر از بلاکچین‌های مطرح که زیر ساخت بلاکچینی قدرتمندی را فراهم کرده است صحبت کنیم. پروژه بلاکچینی نئو

 

معرفی بلاکچین NEO

نئو، یک بلاکچین منبع‌باز است که راستای ایجاد اقتصادی کاملا هوشمند و دیجیتالی، قدم در راه نهاد. درواقع بلاکچین نئو پس از موفقیت چشم‌گیر اتریوم و رشد اکوسیستم آن اقدام به بومی سازی صنعت بلاکچین در چین کرد. از همین رو نئو را به دلیل شباهت زیادی که به اتریوم دارد، اتریوم چینی نیز می‌نامند.

نئو در ابتدا با نام Antshares کار خود را شروع کرد، پس از آنکه این پروژه به سمت بین‌المللی شدن پیش رفت نام خود را به نئو تغییرداد.

به‌طور خلاصه نئو یک بلاکچین با قابلیت پشتیبانی از قرارداد هوشمند است که با هدف ایجاد یک اکوسیستم غیرمتمرکز برای امور مالی و دیگر موارد به وجود آمده است.

 

 

تاریخچه بلاکچین نئو (NEO)

پروپوزال نئو برای اولین بار در سال ۲۰۱۴ ارائه شد. این پروژه که در ابتدا نام Antshares را برای خود انتخاب کرده بود توسط شرکت خود مختار و غیرانتفاعی Onchain توسعه داده شد. بلاکچین نئو از سازوکار اجماع اثبات سهام با تحمل خطای بیزانس استفاده می‌کند. می‌توان نئو رو جزو اولین بلاکچین‌هایی دانست که از ساز و کار اثبات سهام استفاده کرد.

ارز دیجیتال نئو که توکن بومی شبکه است، در سال ۲۰۱۶ به‌صورت ICO عرضه شد. در آن سال نئو موفق به جذب سرمایه چند میلیون دلاری شد و خیلی زود خود را به جایگاه ۱۰ رمز‍‌ارز برتر بازار رساند. البته در زمان نگارش این مقاله نئو رتبه ۶۰ را به خود اختصاص داده. این ارز دیجیتال با وجود قدمت خود در میان بلاکچین‌های نسل جدید با افت جایگاه مواجه شده است.

 

بلاکچین نئو چگونه کار می‌کند؟

بلاکچین نئو از سازوکار اثبات سهام استفاده می‌کند. در این سازوکار امنیت شبکه به واسطه میزان توکن‌های قفل شده در شبکه تامین می‌شود. نئو از چند اعتبارسنج که توسط تیم مرکزی تایید می‌شوند استفاده می‌کند که همین امر نئو را به یک بلاکچین متمرکزتر تبدیل کرده است. هرچند وجود تمرکز به افزایش سرعت تراکنش‌ها و قدرت پردازش شبکه افزوده است.

بلاکچین نئو امکان ساخت قرارداد هوشمند که (NeoContract) نامیده می‌شوند را به توسعه دهندگان می‌دهد. همچنین با کمک تعدادی قرارداد هوشمند می‌توان نرم‌افزار غیر متمرکز طراحی و اجرا کرد.

قرداد‌های نئو برخلاف اتریوم که از یک زبان برنامه نویسی جدید به‌نام سالیدیتی استفاده می‌کند، از زبان‌های آشنایی به‌نام +C و جاوا پشتیبانی می‌کند. از همین رو این بلاکچین برای توسعه دهندگان جذاب است.

 

 

ساختار و لایه‌بندی بلاکچین NEO

بلاکچین نئو از چندین لایه تشکیل شده که هرکدام نقشی حیاطی را در شبکه ایفا می‌کنند. در ادامه شرح مختصری از ساختار نئو ارائه می‌دهیم.

• dBFT 2.0 – الگوریتم اجماع شبکه که به‌صورت اثبات سهام وکالتی (DPOS) با ویژگی تحمل خطای بیزانس طراحی شده است. این الگوریتم امکان پردازش تعداد بالایی تراکنش در هر ثانیه را فراهم کرده است.
• Neovm – ماشین مجازی نئو که چیزی شبیه به EVM اتریوم است. این ماشین مجازی برای طراحی و اجرای قرارداد هوشمند طراحی شده است.
• Voting mechanism – مکانیزم رای‌دهی با طراحی روان که مشارکت و حاکمیت شبکه را بهبود  بخشیده است.
• Dual Token – مدل اقصادی دو توکنی که از توکن نئو و GAS تشکیل شده است. امنیت و درآمد اعتبارسنج‌های بلاکچین را بهینه‌تر کرده است.
• Oracle – اوراکل بومی شبکه که به‌صورت غیرمتمرکز وظیفه انتقال داده به قرارداد هوشمند را بر عهده گرفته است.

 

NEO و GAS – دو کوین شبکه نئو

این شبکه از دو کوین بومی استفاده می‌کند. نئو و گس. نئو کوین اصلی است که برای رای‌دهی، حاکمیت و سهام‌گذاری با هدف افزایش امنیت شبکه استفاده می‌شود. و توکن گس نیز تنها یک کاربرد دارد آن هم پرداخت کارمزد تراکنش است. هر دو توکن محدودیت عرضه دارند و در طی زمان از عرضه آن کم می‌شود. از آنجایی که نئو امکان تقسیم شدن به بخش‌های کوچک را ندارد، این امکان برای توکن GAS فراهم شده است.

گس که تنها به‌عنوان کارمزد تراکنش‌ها استفاده شده و دربازار آزاد معامله نمی‌شود را می‌توان از طریق خود شبکه به توکن NEO تبدیل کرد.

 

 

مقایسه بلاکچین اتریوم و بلاکچین نئو

اتریوم و نئو هر دو زیر ساخت‌های بلاکچینی برای توسعه پروتکل‌های غیرمتمرکز هستند. هر دو امکان ایجاد توکن و نرم‌افزار‌های غیرمتمرکز را در خود به وجود آورده و در پی تشکیل اکوسیستمی غیرمتمرکز هستند. از نظر ساختار نیز شباهت بالایی بین این دو زیر ساخت دیده می‌شود اما در عین حال تفاوت‌هایی نیز وجود دارد.

 

شباهت‌ها

• زیر ساخت بلاکچینی برای توسعه اکوسیستم غیرمتمرکز
• وجود ماشین مجازی شبیه بهم که به صورت تورینگ کامل طراحی شده‌اند. EVM و NeoVM
• هر دو شبکه از تعدادی اعتبارسنج برای حفظ امنیت شبکه استفاده می‌کند.
• درآمد اعتبارسنج‌ها از توکن بومی شبکه است.

تفاوت‌ها

• از مهم‌ترین تفاوت‌‌ها سرعت انجام تراکنش‌ها در ثانیه است که نئو با انجام ۱۰.۰۰۰ تراکنش درثانیه از اتریوم بهتر عمل کرده است.
• پشتیبانی از چندین زبان برنامه نویسی توسط نئو نیز از مهم‌ترین تفاوت‌‌های این دو شبکه است
• اتریوم با پشتیبانی از چندین هزار اعتبارسنج به غیرمتمرکز‌ترین شبکه زیرساختی تبدیل شده از این نظر از نئو بهتر عملکرده است.
• کوین نئو بر خلاف بسیاری از ارز‌های دیجیتال تقسیم‌پذیر نیست و حتما باید واحد‌های کاملی از آنها خرید‌داری یا ارسال شود.
• نئو برخلاف اتریوم که سازمانی کاملا خود مختار و غیرمتمرکز است بارها توسط دولت چین حمایت شده است.
• مهم‌ترین تفاوت این شبکه سازوکار اجماع آنها نیز است. نئو جزو اولین بلاکچین‌هایی بود که از مکانیزم اثبات سهام استفاده کرد.

 

 

استخراج ارز دیجیتال نئو

نئو برخلاف اتریوم توسط قدرت پردازش کامپیوتر‌ها استخراج نمی‌شود. بلکه توکن‌های جدید به واسطه سهام‌گذاری (استیکینگ) تولید شده و به سپرده‌گذاران شبکه اعطا می‌شود. اما کارمزد تراکنش‌ها که به اعتبارسنجی که آن را تایید می‌کند پرداخت می‌شود به شکل توکن GAS پرداخت می‌شود. توکن GAS نیز در خود شبکه می‌تواند به نئو تبدیل شده و دوباره سهام‌گذاری شود.

سازوکار اثبات سهام و تعداد کم اعتبارسنج‌ها از مهم‌ترین دلایل افزایش مقیاس‌پذیری شبکه و سرعت بالای تراکنش‌ها است. این اتفاق با وجود اینکه راندمان شبکه را افزایش داده اما از غیرمتمرکز بودن آن کاسته است.

 

کلام آخر

ارز دیجیتال نئو و شبکه قدرتمند آن، جزو قدیمی‌ترین شبکه‌های بلاکچینی است. با وجود امکانات بالا و تیم‌ توسعه قدرتمند شبکه نئو آنچنان که باید مورد توجه توسعه‌دهندگان و کاربران قرار نگرفت. مخصوصا اکنون که بلاکچین‌های نسل سومی قدرتمندی پا به عرصه گذاشتند دیگر نام نئو کمتر به گوش می‌خورد. با این حال چیزی از ارزش‌های این ارز دیجیتال کم نشده و همچنان در بازار هدف خود یعنی کشور‌های آسیای شرقی از محبوبیت خوبی برخوردار است.